آیـا کسے بہ این زودے راهے کــ❤ـربـلـا مےشـود ؟
اگـر هست
مـرا هـم خبـر کنـد ...
ஜ
مـن دلـم کمے هوا مےخـواهد ...
نہ این هـواهـاے آلـوده از گنـاه
نہ !
من دلـم هـوا مےخـواهـد ...
ولے در سُـرنـگ !
ஜ
سُـرنـگ و خـواهـش از مـن
و هـوایـش بـا تـو ...
مـن دلـم کـربـــ و بـلـا مےخواهـد ...
میـدونے خـدا ؟
♡ دلـم مےخواهد همیشہ مُـحـرم بـود ♡
نـزدیک مُـحـرم کہ مےشویم
تـا صـداے ِ زنـگ قافلہ بہ گوش ِ دلـم مےرسد
بـا دلـم حرف مےزند (!)
✧ کہ دیگـر گنـاه بس است ✧
✿
آرے !
۞ گناه بـس است اے گریہ کُـن حـسـیـن ۞
۞ گناه بـس است اے سینہ زن حـسـیـن ۞
امشب شب ِ من است !
تو دست نگہ دار برای شبهاے بعد
امشب شب ِ روسیاه هاے رخ ِ اربابہ !
✦ مثل حـر ... مثـل مـن !
▰
اربـاب !
مےشود سر مـرا نیز بہ روے پـاهـات گذارے ؟
≈ من برایت خون گریہ مےکنم ≈
مےشود بہ سر شکستہ ام ஜ دستمـال ِ یـادگـار مـادرت ஜ را ببندے ؟
▱
من تا صبح میگم
تو هم تا صبح گوش بده
❣ منـو ببـر کـربـلـا ❣
مـن تـو را جـدا مےنـویـسم
⊰⊰ چـون تـکہ تـکہ شدے !
امـا دلـم مےدانـد
وقـتے جـدا مےنـویـسـمـت ≈≈ ح س ی ن ≈≈
آشـوب هـایـم بـر آشـوب هـاے قـبـلے ِ دلـم تـلـمـبـار مےشود
وقـتے کـنـار هـم مےنـویـسم حـسـیـن
مےدانـم مـعـجـزه مےکـنـد ایـن نـام !
❤♡ دلـم مـعـجـزه اے مےخـواهـد بـراے شـفـا حـضـرت جـان ! ♡❤
آمده ام کہ چیزے بہ تک تک تان گویم ...
درست است کہ همشهرے تان نیستم
ولے
شما را بہ همان دعاے عرفہ اے کہ کنارتان خواندم
باورم کنید ...
✧ من نمک نشناس نبوده ام
✧ من نمک نشناس شده ام
قبول !
اما
من شما را با لطف تان شناختہ ام
✦ پس بآر دیگر لطف تان را شامل ِ حالم کنید ...
راستے برادرانم !
✦ دلم برایتان خیلے تنگ شده بود ؛ خیلے
گلزار شهدای اصفهان
نردبان دلم شکسته است،
می شود برای من کمی دعا کنی؟
یا اگر خدا اجازه می دهد به جای من خدا خدا خدا کنی؟
راستش دلم مثل یک نماز بین راه، خسته و شکسته است...
می شود برای بی قراری دلم سفارشی به آن رفیق با وفا کنی؟
خوبِ من؛
در پایانه ی شلوغ دنیا، بی تو خسته و سرگردانم
در این ناکجاآباد ، بدنبال بلیطی می گردم که من را به تو برساند ...
قیمتش را محبت تو درج کرده اند
نمیدانم این قلب سیاه را قابل میدانند یا نه !
خوبِ من
اشکهایم کوچکند و سیاهی هایم بزرگ
آه که در این گستره چه ناتوانم
خوبِ من
دستی برآر و قلبم را از غیر خودت بتکان؛
میدانم ، دستان مهربانت سیاه نمیشوند ،
خدایا پستی دنیا و ناپایداری روزگار را همیشه در نظرم جلوه گرساز تا فریب زرق و برق عالم خاکی مرا از یاد تو دور نکند.
الهـی العـفو !
بـوی ِ نـاب ِ بهشـت می دهـد همـۀ نام های ِ قشـنگ ِتـو
می گذارمشان روی ِ زخــم های ِ د ِ لَ م ..
گفته بودی اَلجَبّـار
یعنی کسی که جُبران می کند همـۀ
شکستگی هایِ د ِ لَ ت را
گفته بودی اَلمُصَـوِّر
یعنی کسی که از نُـو می سازد همـۀ آنچه را ویـران شده است
درون ِ د ِ لَ ت گفته بودی
الشّافـی یعنی کسی که شفا می دهد
تمـام ِ زخم هایِ عمیق و نا علاج را هوای ِ دلـم سبک می شود
با زمزمـۀ نام هایِ زیبایت نَفـَس میـکِشَم در هوایِ مهـربانی هـایِ نابت ...
اَلْحَمْدُ للَّهِِ عَلى کُلِّ نِعْمَةٍ وَاَسْئَلُ اللَّهَ مِنْ کُلِّ خَیْرٍ
وَ اَعُوذُ بِاللَّهِ مِنْ کُلِّ شَرٍّ وَ اَسْتَغْفِرُ اللَّهَ مِنْ کُلِّ ذََنْبٍ
ستایش خداى را بر هر نعمتى و از او خواهم هر خیری را
پناه برم به خدا از هر شرى و آمرزش خواهم از خدا از هر گناهى
یکی رفت...یکی موند...یکی از غصه هاش خوند...
یکی برد...یکی باخت...یکی با قسمتش ساخت...
یکی بخشید...یکی از آرزوش ترسید...یکی بد شد...
یکی رد شد...یکی پابند مقصد شد...تو اما باش " خدا " اینجاست ......
